Het hersenproces van een vreetbui

Eten doet eten

Neurobioloog Joshua Jennings van de Universiteit van North Carolina en zijn collega’s van onder andere de Universiteit Utrecht vermoedden dat de bed nucleus van de stria terminales (de BNST) deze controle uitoefent. Dit gebied wordt namelijk actief als je aan het genieten bent van eten, en als gevolg van zijn eigen activatie gaat hij de hersengebieden waar hij op zijn beurt signalen naar toe stuurt, juist onderdrukken. Eén van die hersengebieden blijkt de laterale hypothalamus.

Mocht de BNST inderdaad de ‘schakelaar’ zijn die snackgedrag aan of uit kan zetten, dan verklaart dit circuit wellicht een fenomeen dat we allemaal wel kennen: dat eten doet eten. Als we eenmaal begonnen zijn met onze versnapering en dit lekker vinden, kunnen we ons nog slechter bedwingen niet door te gaan met schranzen dan wanneer we die eerste hap überhaupt niet hadden genomen.

Elektroden in het brein

Om deze aanname te testen, implanteerden Jennings en zijn collega’s speciale elektrodes in de hersenen van levende muizen, die met behulp van licht hersengebieden aanzetten of juist uitschakelen. Zo kon Jennings de natuurlijke activiteit van de BNST versterken of verzwakken, en kijken welke invloed dit zou hebben op de impulscontrole van deze muizen.

Uit het onderzoek van Jennings bleek vervolgens dat wanneer de natuurlijke BNST-activiteit werd versterkt, de muizen meteen eten naar binnen begonnen te werken, ook al waren ze al verzadigd. Geheel volgens verwachting, legt Jennings uit. De overactieve BNST onderdrukte de laterale hypothalamus immers nog meer dan normaal, waardoor de muizen geen enkele controle meer hadden over de impuls om te gaan eten.

http://www.youtube.com/watch?v=leufqzTuu4s

Andersom werkte het ook: werd de BNST juist onnatuurlijk sterk geremd, dan hadden zelfs de meest hongerige diertjes opeens geen enkele interesse meer in het beschikbare voedsel. Ook dit klopte met de verwachting: door de onderdrukking van de BNST werd de laterale hypothalamus ongewoon weinig gehinderd in zijn activiteit, waardoor de muis geen enkel hongersignaal meer doorkreeg.

Excessief eetgedrag

De ontdekking dat de BNST zo’n grote rol speelt in het reguleren van eetlust geeft een welkom inzicht in de hersenprocessen die verstoord zijn bij excessief eetgedrag. Weliswaar in een muizenbrein, maar dat lijkt wat betreft basale processen als hongergevoel sterk op dat van ons. Jennings ziet de toekomst vol vertrouwen tegemoet: wat als dit systeem ook zo bij mensen blijkt te werken, en we het nog verder ontrafelen? Dan zouden we deze nieuwe inzichten zelfs kunnen gebruiken voor het ontwikkelen van nieuwe behandelingen van eetstoornissen.