Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

Wat je worden wilt, ben je al als kind

Waarom ik koos voor psychologie

Pixabay CC0

Ik wist al vanaf mijn 12e dat ik psychologie wilde studeren. Daarna heb ik weinig tot geen gedachte-experimenten gedaan met andere studies, zoals geneeskunde, rechten of economie. Waarom ik vanaf de eersteklas middelbare school zo overtuigd ben geweest van psychologie, weet ik eigenlijk niet zo goed. Tijd om daar eens wat meer licht op te schijnen want wie weet helpt het anderen bij het maken van een studiekeuze.

Als kind werd ik omschreven als een ‘observeerder’ en een ‘leergierig kind’, ik schreef graag verhaaltjes en knutselde eigen lesstof in elkaar die ik dan onderwees aan mijn buurmeisje. Ik herinner me dat ik op basisschoolleeftijd vooral juffrouw wilde worden. Maar ik herinner me ook mijn interesse voor de verhalen van familieleden die werkzaam waren in de hulpverlening. Ik was nieuwsgierig naar mensen die ‘anders’ waren en ik denk dat in die tijd de behoefte ontstond om ‘iets met mensen te doen’. Het was een tante die zei dat psychologie dan iets voor me zou zijn. En sindsdien zei ik dat ik psychologie wilde studeren.

Als kind wist ik al dat ik psychologie wilde studeren

‘Iets’ worden

Toen ik eenmaal een keuze moest maken, ging ik voor de vorm nog wel bij open dagen van andere studies kijken. Even dacht ik dat communicatiewetenschappen mijn ding zou zijn, omdat ik graag schreef en het leuk vond om voor de klas een presentatie te houden. Die open dag kon me helaas weinig prikkelen, net als de open dagen van studies als sociologie en filosofie. Het moest en zou psychologie worden. Het gekke was alleen dat ik niet per se psycholoog wilde worden.

Ik kan me ook niet herinneren dat mijn ouders ooit gevraagd hebben wat ik met deze studie wilde doen. Ik wilde gewoon heel graag meer leren over hoe mensen in elkaar zitten. Terugkijkend denk ik dat ik met de keuze voor psychologie de optie om ‘iets’ te worden voor me uitschoof. Dat ik uiteindelijk geen psycholoog – althans niet in klinische zin – ben geworden, verbaast me nu dus ook niks. Gelukkig kan ik als onderzoeker dagelijks mijn kennis uit de psychologie kwijt!

Ik wilde heel graag meer leren over hoe mensen in elkaar zitten.

Pixabay CC0

Tips

Het is natuurlijk makkelijk terugkijken voor iemand die al lang geleden een studiekeuze moest maken. Toch zie ik op basis van mijn eigen verhaal een aantal concrete tips voor scholieren die nu op het punt staan te kiezen. Hier mijn drie tips:

  • Denk eens terug aan je kindertijd. Wat voor kind was je? Wat vond je toen leuk om te worden? Hoewel brandweerman of dolfijnentrainer je toen leuke beroepen leken en nu misschien ver van je afstaan, zitten er misschien wel elementen in die je nu nog steeds leuk vindt.
  • Denk in interessante studies, niet in banen. Tenminste, zo heeft het voor mij altijd goed gewerkt. Misschien vind je geschiedenis leuk, maar houdt de keuze voor studie geschiedenis je tegen omdat je geen baanperspectief ziet. Wellicht is dat nu lastig te geloven, maar echt, je kan op zoveel plekken terecht met een studiekeuze die niet precies aansluit bij vacatures die je na je studies gaat bekijken.
  • Vind je heel veel verschillende dingen leuk? Kan je niet kiezen? Combineer het gewoon! Ik vond communiceren bijvoorbeeld altijd leuk en nu ben ik onderzoeker en in mijn vrije tijd schrijf ik blogs, maak ik vlogs en geef ik presentaties.

Het maken van een studiekeuze kan behoorlijk moeilijk en stressvol zijn. Toch hoop ik dat ook mijn blog een klein beetje bijdraagt aan je keuzeproces. En wat je ook kiest; geniet van het nieuwe avontuur dat je tegemoet treedt!

ReactiesReageer
Serie: Slimme studiekeuze
Huidige publicatie